ไม่ว่าจะชอบประวัติศาตร์หรือชอบผจญภัย การมาเยี่ยมชมถ้ำที่มากมายหลายแห่งหนในเยอรมันนี เป็นเรื่องที่อยากแนะนำค่ะ ที่ Tiefenhöhle at Laichingen ใกล้เมืองอูล์มห่างจากมิวนิกขับรถแค่ชั่วโมงเดียว
ความพิเศษของถ้ำเทียเฟ่นฮูเล่ คือความดิ่งชันที่เราต้องเกาะกะไดเย็นๆเปียกๆทางแคบๆลงไปกว่า 55 เมตร อากสเย็นๆชื้นๆประมาณ 8องศา เข่าที่สั่นจึงไม่กล้าฟันธงว่าอาการหนาวหรืออาการเข่าอ่อน 55.. ถ้ำส่วนมากเป็นทางราบเป็นท้องถ้ำอย่างหลายๆถ้ำที่เห็นที่เมืองไทย (แต่เพิ่งนึกได้ถ้ำแม่ออนที่เชียงใหม่ก็เป็นถ้ำแนวดิ่งที่ปัจจุบันเจ้าหน้าที่ทำบรรไดทางเดินกว้างเป็นเมตรให้เดินไป )แต่ถ้ำที่เยอรมันนีเขาอนุรักษ์ให้เป็นธรรมชาติและสถานที่เพื่อเรียนรู้ให้แก่เยาวชนและผู้สนใจ ดังนั้น ความปลอดภัยมาก่อนเพื่อการท่องเที่ยวแน่นอน สิ่งอำนวยความสะดวก มีถุงหน้าแข้งป้องการการกระแทกกับบันไดเหล็ก ไฟส่องสว่าง บรรได ราวจับที่มั่นคงแข็งแรงและตู้ข้อมูลอัตโนมัติให้โดยไม่ต้องใช้ไกด์นำทาง สี่ภาษาแน่ะ
บริเวณนี้เคยเป็นเขตขุดเจาะทราย การค้นพบเพราะความบังเอิญว่าทรายหายไปเป็นหลุมยุบ ชาวบ้านจึงขุดเจาะลึกลงๆปเรื่อยๆเป็นทางยาวและดิ่งลึกๆ บางพื้นที่ยังเละเหมือนตม ผนังถ้ำเมื่อลูบดูมีทรายละเอียดนุ่มมือ บางแห่งเป็นหินปูนไหลและย้อยสวยงาม ปัจจุบันอนุญาติให้ลงได้แค่ 55 เมตรเท่านั้น และไม่มีขุดเจาะทรายอีกแล้ว ด้านบนสร้างอาคารครอบ ประกอบด้วยพิพิธพัณฑ์ คาเฟ่บริการและบริหารของสมาชิกในชุมชนและคนที่รักหลงไหลการค้นพบถ้ำโดยเฉพาะ
สิ่งที่ฉันประทับใจมากๆคือพิพิธภัณฑ์ที่จัดแสดงสิ่งที่เกี่ยวข้องทั้งอดีตและปัจจุบันที่เป็นวิทยาศาสตร์ ไม่ว่าการก่อเกิดถ้ำ หิน ดิน ทราย ป่าไม้ สัตว์ป่า แมลงและผู้คนให้ความรู้ทั้งเยาวชนด้วยระบบมัลติมิเดีย 
ด้านนอกอาคารยังเป็นสนามเด็กเล่นขนาดใหญ่ พื้นที่สาธารณะ ป่าไม้ให้มาทัศนะศึกษาที่ครบครันเป็นธรรมชาติ เหมาะสำหรับพาเด็กๆมานะคะ คาเฟ่ขนมเค้กอร่อย หรือเตรียมปิกนิกมาเองยังได้ค่ะ
บริเวณรอบๆโบสถ์มีอาคารเก่าแก่ที่สร้างในสมัยใกล้เคียงหลายหลัง กันมีจุดเด่นคือไม่ใช้ตะปูและโครงสร้างเป็นไม้ เราแวะเย็นแล้วพิพิภัณฑ์ปิด เลยได้เดินรอบสนามหญ้ารอบรูปปั้นน้ำพุเท่านั้น
ห่างจากเมืองมิวนิกออกมาทาง เมืองอูล์มด้วยมอเตอร์เวย์ การเช่ารถยนต์ขับเองอาจจะต้องทำความคุ้นเคยเรื่องจราจรสำหรับคนไทยที่ขับรถฝั่งขวามือนิดหนึ่งค่ะเลนซ้ายรถเร็วขวาขับปรกติ “น้าพุเย็นที่เมือง เบลาบอยเรน เมืองเล็กๆที่มีลำธารสวยไสเขียวขจีพอๆกับสนามหญ้า มานั่งจิบกาแฟดูเป็ดเล่นน้ำหรือปูเสื่อปิกนิกที่สนามหญ้าสวนสาธารณะ หรือเดินชมเมืองที่มีอาคารเก่าแก่สวยงาม สัมผัสความเป็นท้องถิ่นและเงียบสงบน่าแวะมานะคะ 
หากจะเดินเล่นในตัวเมืองที่เป็นศูนย์กลางแล้ว เดินได้ทั้งวันอยากแนะนำให้มาที่ จัตตุรัสวิทัวเลียนปรัสท์ ไปมาสะดวกด้วยรถไฟใต้ดินสถานีโผล่มาหน้าหอหอคอยค่ะหากโชคดีได้ดูตุ๊าตาเต้นระบำ บริเวณเดียวกันมีห้างสรรพสินค้า มีโบสถ์คาทอลิกเซ้นท์ ปีเตอร์ที่สามารถขึ้นชมวิว 360 องศา ค่าปีนหอคอยด้านหลังโบสถ์บุคคลทั่วไป 3 ออยโรค่ะ ( ภายในโบสถ์ฟรี หากไม่มีพิธีสามารถเข้าชมและเดินรอบๆภายในโบสถ์ได้ค่ะ) พิพิธภัณฑ์ตุ๊กตา ตลาดสดประจำเมืองวิกทัวร์ขายผักผลไม้ อาหาร เสื้อผ้าและอื่นๆมากมาย มีสวนเบียร์ราคาสูงหน่อยตามปรกติเมืองท่องเที่ยวแต่นาลองใช้บริการค่ะ ร้านค้าสื่อสารเป็นภาษาอังกฤษได้ดีค่ะ และมีโบสถ์บริเวณเดียวกันที่โปรดของฉัน เพราะมีงานแสดงศิลปะติดตั้งจัดแสดงหมุนเวียนตลอดปี ในบางเดือนมีแสดงดนตรีการกุศลด้วย 
อาคารเล็กจากมุมนี้เป็นหอแสดงงานศิลปะ หมุนเวียนทุกสามเดือน เข้าชมฟรีค่ะ
เสน่ห์ของตลาดเปิดท้ายขายของ ไม่ว่าจะเปลี่ยนแล้วกี่มือไม่สำคัญ ที่ฉันชอบคือบรรยากาศและความตื่นเต้นที่เจออะไรๆที่แบบ เตะตาแล้วปล่อยผ่านไปไม่ได้ทั้งราคาก็แฟร์ สำหรับคนซื้อและคนขาย ของบางชิ้นยังใหม่สะอาดปล่อยตลาดเพราะเก็บไว้แล้วรกบ้าน หรือบางชิ้นหมดสมัย หรือของบางชิ้นขายดีกว่านำไปทิ้งเป็นขยะ ของบางชิ้นเป็นสิ่งที่คนซื้อกำลังมองหาและหลายอย่างมีศิลปินมาซื้อเป็นวัสถุดิบนำไปสร้างสรรค์เเป็นผลงานศิลปะ และก็เจอหลายชิ้นที่แบบ ใครจะซื้อ…
วันนี้พยากรณ์อาการบอกว่าแดดออก คือโอกาศทองและวันพิเศษสุดๆวันหนึ่ง หอศิลปะ Pinakothek ไม่ใช่จุดหมาย ฉันออกไปตามหางานเก็บภาพ Street Art ที่อ่านเจอในหนังสือพิมพ์ดีกว่า มิวนิกขึ้นชื่อมากเรื่องรัฐบาลท้องถิ่นสนับสนุนการแสดงออกในแขนงนี้ นอกจากอนุญาติการอย่างถูกกฏหมายในบางพื้นที่แล้ว ยังมีการว่าจ้างงานเป็นเรื่องเป็นราว เช่นตามใต้สะพานทางด่วน แปลงเป็นที่จอดรถ รัฐบาลได้ค่าจอดรถ ศิลปินได้แสดงผลงานและค่าจ้าง ประชาชนรู้สึกปลอดภัยในการสัญจรดูปลอดภัยและเป็นมิตรด้วย 
สถานที่คลาสสิกอย่างทางรถไฟออกจะลำบากและเป็นเขตหวงห้ามแถมเส้นทางยาวเหยียดการนั่งรถไฟชมแบบผ่านๆก็รื่นรมย์ไปอีก ที่หาดูง่ายจะถนนเรียบแม่น้ำอิซาและใต้สะพานและแหล่งทีใหญ่และงานสมบูรณ์มาก ที่ฉันไปมาเมื่อวานคือ Hall of fame, Tumblingstrasse. มีงานแจ๋มๆจากศิลปินหลายคนด้านในเป็นสนามประลองงานและทดสอบฝึกปรือฝีมือ ฉันเจอและพูดคุยกับศิลปินสามสี่คนกำลังเพ้นพ่นงาน และมีบางคนยังคงไม่อยากแสดงตัวปฏิเสธถ่ายรูปทำให้นึกถึงบุคคลิกเพื่อนศิลปินหนึ่งที่ปกปิดหน้าสเมอเวลาเรายกกล้อง
หลังจากกินข้าวเที่ยงที่ท่าเรือบาร์โธโลเม่ เราต่อเรือมายังท่าเรือซาเล่ใช้เวลาไม่นาน มีเส้นทางเดินต่อไปยังทะเลสาปโอ๊ะแบร์ แบบง่ายๆรถเข็นเด็กเข้าได้เหมาะสำหรับทุกเพศวัย ป่าสนสูงชลูดแสงเงาสวยมาก อากาศชื้นทั้งปีมอสปกคลุมยังเขียวขจีเห็ดป่าขึ้นมาหลายชนิด ถ้าเป็นป่าดิบชื้นอย่างเมืองไทยจินตนาการว่างูและสัตว์แมลงมีพิษยั้วเยี้ยเลย ไม่เห็นมีใครนั่งปิกนิกสมมติฐานเอาเองว่าไม่ใช่คนในพื้นที่แน่ๆจึงมีคาเฟ่บริการสองร้าน ที่วิวสวยที่สุดในโลกก็ว่าได้ ขากลับจากเดินเขาเราแวะชิมเค็กเมล็ดดอกป็อปปี้และกาแฟรสชาติดีทั้งร้อนและเย็น
ทางเดินจากจุดนี้ขึ้นเขาข้ามไปหนึ่งลูกเพื่อไปอีกฟากของทะเลสาปโอ๊ะแบร์เป็นเส้นทางที่ผจญภัย น่าตื่นเต้นและทดสอบนิสัยและน้ำใจเพื่อนร่วมทางได้ไม่น้อย แถวบ้านเรียก “เส้นทางวัดใจ” ทางเดินแคบขอบหน้าผา หินเขาชันและเปียกลื่นยังดีมีเส้นเชือกจับกันลื่นค่ะ วิวสวยและผาชัน รองเท้าเดินป่าหรืออย่างน้อยรองเท้าเล่นกีฬาแนะนำว่าจำเป็น ฟากนี้มีคาเฟ่เล็กบริการเบียร์และน้ำอัดลม และลงเล่นน้ำในทะเลสาปได้ค่ะ
