Category: Uncategorized

อาหารจานใหญ่มื้อเที่ยงที่ร้านหาดสลึง ยังทำเราอิ่ม เมื่อคืนเราเลยไม่กินอะไรมากไปกว่าเบียร์คนละสองขวด หนังควายจี่ และบทสนทนาดีๆระหว่าเรากับแฟน บนระเบียงใต้แสงจันทร์อันเงียบสงบของปลายฟ้ารีสอร์ท เช้านี้ตื่นมาเสร็จธุระและทำการเช็คเอ้าท์แล้ว เราจับถนนสายเดิมมุ่งหน้าไปอุทธยานผาแต้ม ถนนเส้นนี้เพิ่งทำการลาดยางมะตอยใหม่ยังไม่ตีเส้น เป็นถนนสองเลนส์ ขับสบายข้างทางยังเป็นป่าเขาดอกไม้ป่าออกดอกสวยงามแสงแดดต้องใบไม้สีเขียวอ่อนและสีแดงส้มของบางชนิด ขับมาเรื่อยเราเห็นป้าย”เสาเฉลียง” ตามข้อมูลที่เตรียมาทำให้งงว่าผาแต้มใกล้กว่าที่เราคิด หรือว่ามันคนละที่กัน พร้อมกับตั้งคำถามว่า อะไรคือเสาเฉลียง

อุทธยานธรณีผาชัน สามพันโบกกินเนื้อที่กว้างใหญ่ไพศาลมาก บางช่วงเป็นหินก้อนใหญ่ตั้งกระหง่านนักธรณีวิทยาเรียก “เสาเฉลียง” คือปฏิมากรรมเสาหินธรรมชาติลักษณะคล้ายดอกเห็ดเกิดการผุพังอยู่กับที่และการกัดกร่อนของหินทรายอายุกว่า 100 ล้านปี กระจัดกระจายเต็มไปหมด อุทยานฯได้นับเสาเฉลียงน้อยใหญ่ที่สวยงามกว่าสิบเสา ทางเข้าเสาเฉลลียงยักษ์ Giant Rock Pillars

เราแวะที่สำนักงานเพื่อขอข้อมูล มีเจ้าหน้าที่ดูและเป็นมิตรมาก มีห้องน้ำสะอาด ที่มีลานกิจกรรม ถนนเข้าไปเสาเฉลียงยักษ์ที่เป็นจุดเด่นของยุทยาน(เมษายน 2560 ยังเข้าฟรี)จากสำนักงานประมาณสองกิโลเมตรเป็นทางลูกรัง ไม่แน่ใจน่าฝนเดินทางสะดวกใหมแต่หน้าแล้งมีฝุ่นบ้าง รถโคลงเคลงจากพื้นต่างระดับ ทุ่งโล่งเตียนมีร่องรอยคล้ายที่จอดรถหลายจุด เราจอดรถแล้วเดินชื่นชมความงามของธรรมชาติประมาณ 500 เมตร แม้แดดจะร้อนเปรี้ยงเสียงจักจั่นเรไรกึกก้อง และเช่นเดิมดอกไม้ป่าสวยงาม และแล้วเสาเฉลียงตรงหน้าทำเอาเราทึ่งในความงามสง่า สูงตระหง่านช่างอัศจรรย์จริงๆคะ  มีลำน้ำเล็กน้ำไสแจ่วมากเช่นกัน ชื่นชมเจ้าหน้าที่ติดตั้งป้ายบอกข้อมูลอย่างดีให้หายสงสัยถึงความเป็นมาของเสาเฉลียง

จริงๆบริเวณที่เรียกว่าสามพันโบก จะอยู่ตอนกลางของเส้นทางท่องเที่ยวที่ครอบคลุมพื้นที่กว่า 30 ตารางกิโลเมตรจากเหนือจรดใต้ ตามแนวไหลผ่านของแม่น้ำโขง เราอยากจะแนะนำว่าหากมาแล้ว เพื่อซึมซาบกับภูมิประเทศอันสวยงามและเห็นวิถีชีวิตการจับปลาของขาวบ้านแถบนี้ อยากให้ขับรถมาจอดและขึ้น-ลงเรือที่หาดสลึงค่ะ  แต่ถ้าอยากจะดูแค่ลานหลุมบ่อก็แวะมาที่แก่งสามพันโบกได้เลย มีลานจอดรถและร้านอาหาร ร้านค้าสวัสดิการต่างๆแล้วจะเดินลงมาหรือนั่งวินมอร์เตอร์ไซด์ลงมาที่ลานโบก ส่วนตัวที่คิดว่าช่วงเวลาไม่ร้อนมากอย่างตอนเช้าและช่วงบ่ายแก่ๆเหมาะมาเที่ยวคะ

เราลงเรือที่หาดสลึง ค่าบริการเป็นธรรมและแจ้งไว้ที่กระดานชัดเจน เหมาลำ 1,000 บาทและจะมีพี่มัคคุเทศน์ลงเรือมาด้วยเป็นลูกมือคนขับและมาค่อยอธิบาย พูดคุยได้ความรู้ แม้จะฟังภาษาอีสานออกบ้าง เอออออไปตามเรื่องบ้าง ไม่มีราคาตายตัวสำหรับพี่เขาแนะนำตามแต่สินน้ำใจคะ เรามาต้นเดือนเมษายนปีนี้น้ำเยอะเนื่องจากจีนกำลังสร้างเขื่อนทำให้หาดสลึงจมน้ำ เรือเราขับทวนน้ำขึ้นมาที่ ปากบ้องเขตหมู่บ้านสองคอน พี่มัคคุเทศนืยังบอกว่าน้ำสูงตลิ่งที่เคยเห็นตระหง่ายเป็นสิบเมตรจึงเหลือประมาณครึ่ง  “ปากบ้อง” ตรงนี้เป็นจุดที่แม่น้ำโขง  แคบที่สุด   เป็นหน้าผาหินที่เกิดจากรอยแยกตัวของแผ่นหินทรายลักษณะเหมือนคอขวด  ส่วนที่แคบที่สุดวัดได้ประมาณ 56 เมตร

ถัดขึ้นมาอีกหน่อยเป็น หินหัวพะเนียง บริเวณนี้ เป็นเกาะหินขนาดใหญ่แยกแม่โขงออกเป็นสองสาย พี่มัคคุเทศน์บอกว่าเกาะนี้ฝรั่งเศษระบุในแผนที่ว่าเป็นส่วนหนึ่งของประเทศลาว ทวงไม่ได้หรอกทั้งๆที่ควรเป็นส่วนกลาง  มองข้ามไปฝั่งลาวยังเป็นป่ารกชักและมีหาดทรายเล็กๆสวยงามมาก เราวกกลับลงมาผ่านลุ่มน้ำวนขนาดใหญ่มากและน่ากลัวมากยังไม่มีเจ้าหน้าที่ฝ่ายใหนเข้ามาสำรวจได้ แต่ตามความเชื่อที่เล่าต่อกันมาบอกว่าเป็นสถานที่ลึกลับและศักสิทธิ์ต้องห้าม คนพื้นเมืองเขาถือกัน ฉันคิดว่าเป็นบริเวณเหมือนสามเหลี่ยมเบอมิวด้าน่ะนะ  สองฝากของแม่โขงชาวบ้านจับปลาแบบใช้ยอ ดังนี้ปลาที่นี่รับรองปลาสดปลาเป็นอร่อยจริงและมีเฉพาะตัวโตๆ ฉันเห็นเขายกยอขึ้นมาเลือกและโยนปลาตัวเล็กตัวน้อยกลับคืนแม่โขงด้วย 

เขาผ่านสามพันโพกลงไปที่แก่งหินสีเพราะพระอาทิตย์กำลังตกดิน เป้นลานหินเวลาแสงกระทบหินสีจึงแลดูสวยงามงามบริเวณนี้เห็นหินอัคนี หินภูเขาไฟกระจัดกระจายกินบริเวณกว้างมากยังกับเดินอยู่นอกโลก ดีที่มีพี่มัคคุเทศน์มาด้วยบอกว่าควรเดินไปจุดใหนและดูอะไร ไม่งั้นคงหลงเพราะลานกว้างสุดลูกหูลูกตาทีเดียว สีดำๆทมึน มีพืชและต้นไม้บางชนิดลักษณะการเติบโตเป็นบอนไซ หากหินแตกเนื้อในหินบางก้อนเป็นสีดำนิล สีทองแดง กระทบแสงสวยมากมาย ส่วนดำๆกระทบแสงจะระยิระยับเช่นกัน และเหมือนโชคเข้าข้าง แดดมาให้เราเห็นแค่ห้านาทีก่อนลับขี้เมฆยามเย็น

เราลงเรือขับทวนน้ำขึ้นมาที่หาดหงษ์ เป็นตลิ่งสันทรายสูงขึ้นมาขาวนวลนุ่มเท้า เดินขึ้นถึงสันทรายนี่เล่นเอาหอบเชียวคะ อีกฝั่งทางลาวก็มีเป็นหาดเล็กๆกระจัดกระจายน่านอนอาบแดดเช่นกัน แต่เรือฝั่งเราจะไปจอดหรือเทียบท่านี่ไม่ได้นะ จริงๆชาวบ้านเขารับรู้กันถึงแม้จะมีบ้างที่ไปยกยอริมตลิ่งฝั่งโน้น แต่หากไปจอดเรือหรือขึ้นฝั่งที่มีนักท่องเที่ยวก็จะมีทหารมาเลย คิดว่าหากลาวเปิดบริเวณนี้ เราต้องสูญเสียรายได้ท่องเที่ยวไปเยอะทีเดียวเพราะจากสภาพแล้ว สถานที่บริสุทธ์มาก

และจุดจอดเรือสุดท้ายคือแก่งสามพันโบก  พระอาทิตย์ตกดินพอดี บริเวณนี้หินจะเป็นหินทรายและคนละประเภทกับแก่งหินสีโทนสีก็ต่างกัน แก่งสามพันโบกออกสีชมพู สีโอรส สีครีมหวานโรแมนติกมาก อย่างที่บอกไว้ว่าปรากฎการน้ำวนธรรมชาติขนาดใหญ่บ้างเล็กบ้าง กัดเซาะหินทรายในช่วงหน้าน้ำ และพอน้ำลดเราจึงเห็นทั้งเป็นโขดแนวหินตั้งตระงานแบบ แคนยอน และเป็นลานหลุม และบ่อที่มีน้ำขังจากน้ำใต้พื้นดินเป็นส่วนหนึ่งอันมหัศจรรย์ของแม่น้ำอันยิ่งใหญ่ของโลกสายนี้ที่เรียกว่า .”แม่โขง”

การเช่ารถขับเที่ยวเองมีข้อดีหลายหลาย เช่นการที่เราบริหารจัดการกับเวลาและเส้นทางเองได้ อย่างอิสระ การเลือกถนนสายรองจราจรไม่คับคั่งทำให้เพลิดเพลินกับวิวสองข้างทางมาก ดอกไม้ป่าออกดอกสวยงามร่มรื่น ท้องฟ้าสว่าง ขี้เมฆขาวสะอาดและรู้สึกถึงความโรแมนติก รู้สึกชื่นใจเมืองไทยสวย คิดว่าหากมาฤดูกาลหน้าถนนทั้งสายก็น่าตื่นตาและแปลเปลี่ยนไปอีกแบบแน่ๆ เส้นทางใหม่ๆจากสายหลักแฟนเราก็ตื่นเต้นเพราะเธอเป็นอาสาสมัครสำรวจและจัดทำ Open Street Map.Org/Thailand การมีเพื่อนร่วมทางที่ดีก็ช่วยให้การเดินทางราบรื่นและเป็นสุขมาก ฉันเป็นคนขับแฟนช่วยเรื่องข้อมูลและเทคโนโลยีเป็นประโยชน์สูงสุด ปลายทางสำหรับวันนี้คือ สามพันโบกจังหวัดอุบลราชธานี เราออกเดินทางใช้เส้นขนานแม่น้ำโขง เป็นเรื่องน่ายินดีสำหรับชาวมุกดาหารและนักปั่นจริงๆจากตัวเมืองมุกดาหารมีเส้นทางจักรยานมีเกาะกลางแยกจากถนนใหญ่ ไร้กังวลเรื่องรถเชี่ยวชนขนานตลอดแนวยาวเป็นสิบกิโลเมตรจนถึงอุทยานด้วย

เรามาถึงปลายฟ้า รีสอร์ท ตำบลสองคอนเอาตอนบ่ายๆ เราเช่าบังกะโลแยกเป็นหลังๆสะอากโอเคใช้ได้ แต่ชักโครกกดทีเสียงวี้ดวิ้วน่าตกใจ เราหิวจัดสอบถามกับเจ้าของรีสอร์เธอบอกว่านอกจากเพิงข้างทางแล้วก็ไม่มีร้านอะไรเลย เราจึงขับเข้าหมู่บ้านเพื่อมาลงเรือที่หาดสลึง เห็นป้ายสามสี่ร้านแต่เราเลือกมาร้านตามชื่อหาด มีที่จอดรถร้านหน้าตาเหมือนร้านอาหารตามสั่งทั่วไป ข้างๆเป็นร้านร้านคาราโอเกะของลูกสาว ทิวทัศน์แม่โขงสวยมากลมเย็นด้วย เราสั่งปลาคังผัดเผ็ด หมูกระะเทียมและไข่เจียวพร้อมข้าวสวยสองจาน แม่ครัวถามอย่างเป็นห่วงเป็นใยว่าแฟนเรา”กินเป็นใหม” หมายถึงจะกินอาหารไทยได้ไหม อาหารอร่อยและถ้ารู้ว่าจานใหญ่มากจานเดียวก็อิ่มทั้งคู่ เหลือไว้หนึ่งจานก่อนลงเรือคุณพ่อเจ้าของร้านบอกว่าขากลับให้มาแวะมารับที่เหลือข้าวจะอุ่นร้อนๆไว้รอ

ท่าเรือหาดสลึงชาวบ้านปากกะหลางรวมตัวกันเป็นสหกรณ์บริหารจัดการอย่างเป็นระบบ ราคาเช่าเรือเป็นธรรม (1,000 บาท/ลำ)แสดงราคาและกฎปฏิบัติอย่างชัดเจน ปีนี้มีการสร้างเขื่อนปล่อยน้ำลงมาเยอะ เนินทรายของหาดสลึงหายไป มีน้ำท่วมตลิ่งสูงด้วย และยังมีผลกระทบด้านนิเวศน์วิทยาและการดำเนินถีชีวิตอื่นๆของชาวบ้านเปลี่ยนไปด้วย เรามีพี่ไกด์ที่มีประสบการณ์มาคอยเล่าโน้นนี่ให้ฟังเป็นภาษาอีสาน งงบ้างจับใจความได้บ้าง กลับที่พักตอนเย็นยังอิ่มเราเลยนั่งดื่มเบียร์ที่ระเบียงชมดาว มีกลิ่นควันหอมๆฉุนๆฟุ้งมาจากครัว ถามได้ความและได้ติดมือมากินแกล้มเบียร์เป็น หนังควายจี่ อืม!!! แกงกับขี้เหล็กอร่อยและเคี้ยวง่ายกว่าเป็นร้อยเท่า  มีต่อตอนสองคะ…

เนื่องจากต้องตื่นตั้งแต่ตีสี่เพื่อจับเครื่องบินเที่ยวแรกจากเชียงใหม่มา อุดรธานี แล้วต่อด้วยขับรถทางไกลอีกสามร้อยกว่ากิโลเมตรมายังจังหวัดมุกดาหาร สิ่งสำคัญที่เราขอแฟนคือที่พักดีๆ เตียงนุ่มๆ แฟนเป็นนัก search engine ตัวยงแล้วเธอยังพิถีพิถันมากด้วย เธอจะลิสรายชื่อที่พักและข้อมูลให้เราเลือกเพื่อลดทอนลงมา จากนั้นเธอก็จะเจาะลึกในคอมเม้นท์จากเว็ปโน้นเพจนี้ก่อนที่จะจองผ่านเอเจนท์อีกที  “พลอย พาเลซ” เป็นตัวเลือกที่ดีมากเป็นโรงแรมห้าดาวระดับจังหวัด นอกจากสาธารณูปโภคครบครันแล้วเรื่องการบริการยังดีเยี่ยมมาตรฐานสากล บริการให้เรารู้สึกชื่นมื่นใจนี่คือข้อแตกต่างเพราะการที่เรามองหา โรงแรมทุกแห่งเกรดเหมือนหรือคล้ายกันกันในสิ่งอำนวยความสะดวกแต่หากพนักงานไม่ผ่านการฝึกอบรมที่ดี ไม่ว่าโรงแรมจะจ้างช่างภาพ กราฟฟิกหรือ นักการตลาดมือฉมังเพื่อสื่อทางออนไลน์ก็ตามทีคงไม่ช่วยได้มากในระยะยาว  ห้องสวยเราเลือกวิวแม่โขงที่สามารถเห็นประเทศลาว แต่ตอนเช้าแดดร้อนเปิดม่านไม่ได้เลย อาหารเช้าเป็นอินเตอร์ฯบุฟเฟ่ มีแม่ครัวมาทำเบื้องญวนสดๆด้วยและที่ประทับใจคือเขาเก็บดอกไม้สดๆในสวนมาประดับประดาน่ารักๆแถวโต๊ะบุฟเฟ่ด้วย หรืออย่างมีบทกลอนเล็กๆวางไว้บนหมอนหนุน(เสื่อถึงความเชื่อทางอีสานรับขวัญแขกมาค้างบ้าน)อวยพรให้นอนหลับฝันดี เห็นถึงความใส่ใจ เมตตาและอ่อนโยน น่ารักจริงๆ

ใกล้ๆโรงแรมเราออกมาเดินเล่นตลาดถนนคนเดินกลางคืนที่เปิดตั้งแต่ 4 โมงเย็น 2ทุ่ม จันทร์ ถึงศุกร์ เป็นตลาดเย็นที่ปิดเร็วมากสองทุ่มนี่แม่ค้าเก็บของกลับกันเกือบหมด ตลาดมีสองโซนคืออาหารพร้อมเดินกินเช่นปิ้ง ย่าง ข้าวห่อ ส้มตำ ฯลฯ หัตกรรมของฝากเล็กๆน้อยๆ เสื้อผ้า และส่วนที่สองคือกับข้าวใส่ถุงกลับบ้าน ไม่ได้มีโต๊ะเก้าอี้ให้นั่งกินอย่างที่เชียงใหม่ เราเลยต้องเดินหาร้านอาหาร มาเจอร้านอาหารเวียดนามชื่อ “มิสไซง่อน” (สังเกตุว่าแถวอีสานอิทธิพลอาหารเวียดนามนี่มากโข) ร้านห้องแถวสองคูหา สะอาดสะอ้าน คงเพราะมุกดาหารเมืองเล็กไม่มีนักท่องเที่ยวพลุกพล่าน คงมีแต่คนท้องถิ่น ทั้งร้านจึงมีแต่เจ้าของร้านนั่งกินข้าวและดูทีวีอยู่ ตอนเดินเข้าไปต้องถามว่ายังเปิดอยู่ใหม (สองทุ่มกว่าๆเอง) เราสั่งมาสองสามอย่างอร่อยมาก หนึ่งจานที่ไม่พลาดคือแหนมเนืองที่ประทับใจคือเครื่องเช่น กล้วยดิบ มะนาว พริก กระเที่ยมฯ เขาหั่นสดๆ(ร้านส่วนมากหั่นเตรียมไว้)รสชาติหวานอร่อยมากจริงๆคะ

ตอนเช้าเราเดินสำรวจตลาดอินโดจีนที่ห่างจากโรงแรมประมาณหนึ่งกิโลเมตร เป็นตลาดขายส่งสินค้าอุปโภคบริโภคธรรมดา คาดว่านำเข้าจากจีน สินค้าไม่ได้ดึงดูดความสนใจให้เราซื้อ จะมีก็สีสันสดไสและรูปแบบชีวิตให้เราถ่ายรูป ศาลาริมโขงเป็นวิวที่สวยลมเย็นๆ ด้านล่างเป็นร้านค้าปลีกในร่ม เดินสบายมีสินค้าให้เลือกมากมายเช่นกันคะ  เราติดใจตะกร้าพลาสติกสาน ที่เจ้าของร้านนั่งสานเองระหว่างรอลูกค้า ร้านขายสมุนไพรสดและแห้ง ร้านขายผ้าลายพื้นเมือง(แต่ร้านส่วนใหญ่ขายผ้าพิมพ์ลายไม่ใช่ผ้าทอ) ที่ชอบอีกอย่างคือคนที่นี่ไม่คะยั้นคะยอแดกดันขายของอย่างตลาดอื่นๆ อื้อ! เจอ Tattoo Sticker  ด้วยอ่ะ สมใจคนอยากมีลายสักเช่นเรา