เนื่องจากต้องตื่นตั้งแต่ตีสี่เพื่อจับเครื่องบินเที่ยวแรกจากเชียงใหม่มา อุดรธานี แล้วต่อด้วยขับรถทางไกลอีกสามร้อยกว่ากิโลเมตรมายังจังหวัดมุกดาหาร สิ่งสำคัญที่เราขอแฟนคือที่พักดีๆ เตียงนุ่มๆ แฟนเป็นนัก search engine ตัวยงแล้วเธอยังพิถีพิถันมากด้วย เธอจะลิสรายชื่อที่พักและข้อมูลให้เราเลือกเพื่อลดทอนลงมา จากนั้นเธอก็จะเจาะลึกในคอมเม้นท์จากเว็ปโน้นเพจนี้ก่อนที่จะจองผ่านเอเจนท์อีกที “พลอย พาเลซ” เป็นตัวเลือกที่ดีมากเป็นโรงแรมห้าดาวระดับจังหวัด นอกจากสาธารณูปโภคครบครันแล้วเรื่องการบริการยังดีเยี่ยมมาตรฐานสากล บริการให้เรารู้สึกชื่นมื่นใจนี่คือข้อแตกต่างเพราะการที่เรามองหา โรงแรมทุกแห่งเกรดเหมือนหรือคล้ายกันกันในสิ่งอำนวยความสะดวกแต่หากพนักงานไม่ผ่านการฝึกอบรมที่ดี ไม่ว่าโรงแรมจะจ้างช่างภาพ กราฟฟิกหรือ นักการตลาดมือฉมังเพื่อสื่อทางออนไลน์ก็ตามทีคงไม่ช่วยได้มากในระยะยาว ห้องสวยเราเลือกวิวแม่โขงที่สามารถเห็นประเทศลาว แต่ตอนเช้าแดดร้อนเปิดม่านไม่ได้เลย อาหารเช้าเป็นอินเตอร์ฯบุฟเฟ่ มีแม่ครัวมาทำเบื้องญวนสดๆด้วยและที่ประทับใจคือเขาเก็บดอกไม้สดๆในสวนมาประดับประดาน่ารักๆแถวโต๊ะบุฟเฟ่ด้วย หรืออย่างมีบทกลอนเล็กๆวางไว้บนหมอนหนุน(เสื่อถึงความเชื่อทางอีสานรับขวัญแขกมาค้างบ้าน)อวยพรให้นอนหลับฝันดี เห็นถึงความใส่ใจ เมตตาและอ่อนโยน น่ารักจริงๆ
ใกล้ๆโรงแรมเราออกมาเดินเล่นตลาดถนนคนเดินกลางคืนที่เปิดตั้งแต่ 4 โมงเย็น 2ทุ่ม จันทร์ ถึงศุกร์ เป็นตลาดเย็นที่ปิดเร็วมากสองทุ่มนี่แม่ค้าเก็บของกลับกันเกือบหมด ตลาดมีสองโซนคืออาหารพร้อมเดินกินเช่นปิ้ง ย่าง ข้าวห่อ ส้มตำ ฯลฯ หัตกรรมของฝากเล็กๆน้อยๆ เสื้อผ้า และส่วนที่สองคือกับข้าวใส่ถุงกลับบ้าน ไม่ได้มีโต๊ะเก้าอี้ให้นั่งกินอย่างที่เชียงใหม่ เราเลยต้องเดินหาร้านอาหาร มาเจอร้านอาหารเวียดนามชื่อ “มิสไซง่อน” (สังเกตุว่าแถวอีสานอิทธิพลอาหารเวียดนามนี่มากโข) ร้านห้องแถวสองคูหา สะอาดสะอ้าน คงเพราะมุกดาหารเมืองเล็กไม่มีนักท่องเที่ยวพลุกพล่าน คงมีแต่คนท้องถิ่น ทั้งร้านจึงมีแต่เจ้าของร้านนั่งกินข้าวและดูทีวีอยู่ ตอนเดินเข้าไปต้องถามว่ายังเปิดอยู่ใหม (สองทุ่มกว่าๆเอง) เราสั่งมาสองสามอย่างอร่อยมาก หนึ่งจานที่ไม่พลาดคือแหนมเนืองที่ประทับใจคือเครื่องเช่น กล้วยดิบ มะนาว พริก กระเที่ยมฯ เขาหั่นสดๆ(ร้านส่วนมากหั่นเตรียมไว้)รสชาติหวานอร่อยมากจริงๆคะ
ตอนเช้าเราเดินสำรวจตลาดอินโดจีนที่ห่างจากโรงแรมประมาณหนึ่งกิโลเมตร เป็นตลาดขายส่งสินค้าอุปโภคบริโภคธรรมดา คาดว่านำเข้าจากจีน สินค้าไม่ได้ดึงดูดความสนใจให้เราซื้อ จะมีก็สีสันสดไสและรูปแบบชีวิตให้เราถ่ายรูป ศาลาริมโขงเป็นวิวที่สวยลมเย็นๆ ด้านล่างเป็นร้านค้าปลีกในร่ม เดินสบายมีสินค้าให้เลือกมากมายเช่นกันคะ เราติดใจตะกร้าพลาสติกสาน ที่เจ้าของร้านนั่งสานเองระหว่างรอลูกค้า ร้านขายสมุนไพรสดและแห้ง ร้านขายผ้าลายพื้นเมือง(แต่ร้านส่วนใหญ่ขายผ้าพิมพ์ลายไม่ใช่ผ้าทอ) ที่ชอบอีกอย่างคือคนที่นี่ไม่คะยั้นคะยอแดกดันขายของอย่างตลาดอื่นๆ อื้อ! เจอ Tattoo Sticker ด้วยอ่ะ สมใจคนอยากมีลายสักเช่นเรา
