ไปใหนดีค่ะวันี้ ไปกินลม ชมธรรมชาติหมู่บ้านในหุบเขาป่าดอยดีใหมค่ะ แม่คำปองเอ๋ยมาใครๆต่างต้องร้องอ๋อกันเลย ชุมชนนี้เป็นที่รู้จักในฐานะหมู่บ้านต้นแบบท่องเที่ยวเชิง
เกตรและโฮฒส์สเตย์ค่ะ อยู่กลางหุบเขาลึกของอำเภอสันกำแพง ถ้าใครคุ้นๆชื่อไม่เคยไป หรือเคยไปมาแล้วจะไปอีกก็ออกเดินทางพร้อมกันเลยค่ะ
ถนนหนทางลาดยางสองเลนไปมาสะดวกนะคะ ขึ้น-ลงเขาหลายลูกคดเคี้ยว แต่ก็ไปกลับภายในหนึ่งวันจากตัวเมืองเชียงใหม่ได้ค่ะ นักท่องเที่ยวเยอะ ในบางฤดูของปีจึงออกจะพลุกพล่านะคะ ขับรถจากในเมืองใช้เวลาสองชั่วโมงกว่าๆก็ถึงแม่คำปองที่ติดใจคือ อากาศชื้นเย็นสบายคะ บ้านเรือนสร้างติดริมถนน หลายหลังก่ออิฐต่อเติมจากอาคารไม้สองชั้นเป็นร้านค้าไว้คอยบริการแขกค่ะ และหลายหลังยังคงวิถีเดิมๆคือใต้ถุนใช้เก็บของ ตากผ้า และใช้ทำงานเช่นหมักผลกาแฟ จักสาน เป็นต้นคะ
เราสองคนแวะไปแม่คำปองฤดูท่องเที่ยวอากาศเย็นคนไม่เยอะนักเพราะเราไปกันวันธรรมดาค่ะ ช่วงนั้นกำลังเก็บเกี่ยวกาแฟพอดี หอประชุมหมู่บ้านจึงเป็นที่สี ล้างผลกาแฟเชอรี่ และตากเมล็ด เขาก็ตากยังกะตากผ้านี่ล่ะคะ เชื่อว่าตากแบบธรรมชาติกลิ่นจะพิเศษกว่าอบพลังงานแสงอาทิตย์ค่ะ บางบ้านมีถังหมักใต้ถุนบ้าน แม่บ้านนั่งซักล้างเหมือกยังกะซักผ้าเช่นที่กล่าวมาค่ะ ต้นกาแฟก็ปลูกเป็นไม้ประดับริมรั้วก็มี ค่อนข้างโชคดีที่ได้เห็นย่อส่วนค่ะ แต่ถ้าจริงจังเรื่องกาแฟเชียงใหม่เชียงรายมีไร่กาแฟให้ศึกษากัน วันหลังจะนำมาแนะนำค่ะ
<
หลายๆชุมชนตามหุบเขาเป็นคริสต์บ้างแต่แม่คำปองมีวัดค่ะ สวยงามร่มรื่น ขึ้เขาเหนือหมู่บ้านด้านหน้าติดถนนและเขา อีกด้านค่ะลำธารที่หลังคาพระอุโบสถชื้นเต็มไปด้วยมอสและกล้วยไม้ ด้านหลังเดินลงลำธารที่มีศาลากลางน้ำด้วยค่ะ
ชุมชนคนแม่คำปองอัธยาศัยน่ารักและคุ้นชินกับนักท่องเที่ยว แต่บางครั้งชาวบ้านรู้สึกเหมือนเป็นของแปลกที่คนเมืองเข้ามาดูเข้ามาถ่ายภาพ อือ
