เดินตลาดโคะคุไซมาเรื่อยๆด้านหลังเป็นหมู่บ้านเก่าแก่คือ หมู่บ้านสึโบะยะที่ชำนาญการทำเครื่องปั้นดินเผาหรือ”ยะจิมุน”ที่คงเอกลักษณ์ของชาวโอกินาว่าไว้อย่างเหนียวแหน่น อาคารพิพิธภัณฑ์สองหลัง ที่หนึ่งเป็นรูปแบบบ้านชาวโอกินาว่าสมัยเก่าสำหรับเป็นร้านขายของที่ระลึก และหลังสองเป็นอาคารสมัยใหม่ออกแบบได้กลมกลืนกับสถานที่มากๆทำเป็นห้องแสดงนิทัศกาลเกี่ยวกับความเป็นมาของที่นี่ เทคโนโลยี่ที่ใช้ทันสมัยเหมาะกับอาคารใหม่ที่บรรจุประวัติศาสตร์ไว้อย่างครบครันค่ะ ค่าธรรมเนียมเข้าชม คนละ 350 เยน พร้อมหูฟังและมีปฎิทินให้หยิบฟรีด้วยคะ เราอ่านภาษาญี่ปุ่นไม่ออกและไม่มีความจำเป็นได้ใช้เลยไม่หยิบมา ด้านในอนุญาติให้ถ่ายรูปได้แต่ห้ามถ่ายคำบรรยยาเกียวกับของที่ตั้งแสดงไว้ เออแปลกดี อยากถามเหตุผลนะ เราใช้เวลาภายในห้องศิลป์เกือบสองชั่วโมงที่ได้ความรู้มากมายแล้วเดินออกมาตามถนนประวัติศาสตร์ที่ยาวประมาณสี่ร้อยเมตร หมู่บ้านสึโบะยะได้รวบรวมหมู่ช่างหลายแขนงไว้ด้วยกันไม่ว่าจะเป็นช่างทำหิน ช่างทำกำแพง ช่างทำหลังคาบ้าน ช่างปั้นตัวซีซาสัตว์ประจำเมืองโอกินาว่า ชุมชนที่ลูกหลานแต่ละตระกูลสืบทอดงานช่างมาถึงปัจุบัน สองข้างทางของถนนจึงเป็นร้านค้า หน้าร้านและโรงงาน เตาเผารวมถึงสตูดิโอสอนผู้สนใจด้วยคะ
