จะไปกินที่ร้านใหนดีคะ จริงๆจั๋วหัวกินข้าวคนเดียวแบบนี้ออกจะสับสนในใจนะคะ สมัยนี้การเที่ยวคนเดียวไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร การปล่อยตัวเองลำพังทำให้เราได้เรียนรู้หลายอย่างคะ เช่นทำบางอย่างช้าลงและการปล่อยตัวเองให้หลงทางเพื่อค้นเจอสิ่งเร้าใจใหม่ๆ เช่นเดียวกับเย็นนี้ แม้เกียวโตไม่ได้มีตึกราบ้านช่องสวยงามจนไม่อาจละสายตามองพื้นได้อย่างเมืองเก่าที่ยุโรป แต่เกียวโตก็มีเสน่ห์อย่างหนึ่งที่ทำให้เราละสายตาไปอื่นไม่ได้ นั่นคือความคงเส้นคงวาที่ต้องจ้องหาป้ายภาษาอังกฤษหรือไม่ก็รูปภาพค่ะ อ่านภาษาญี่ปุ่นไม่ออกก็ลำบากนิดหน่อย
กรุณาอย่ารำคาญถ้าดิฉันไม่สามารถบอกชื่อร้าน หรือชื่อถนนได้เอาเป็นว่าเล่าๆเรื่องความประทับใจดีกว่า ร้านนี้มีรูปขึ้นหน้าร้านเป็นอาหารเซ็ทต่างกันในแต่ละวันเปิดเฉพาะมื้อกลางวันและตอนเย็นคะ ภายในร้านมีคุณป้าที่ใจดียิ้มแย้มแจ่มใสต้อนรับออกตรงข้ามจากคุณสามีที่ทำเอาเราออกจะหัวหด
อาหารพื้นๆยอดนิยมเย็นวันนี้คือแกงกะหรีเนื้อราดข้าวคะ และมีออร์เดิฟเย็นๆกระจุ่มกระจิ่มน่ารัก เพิ่งเคยเห็นเขาเสริฟมาบนฟรอยด์ก็คราวนี้ แปลกมั๊ยอยากสั่งเบียร์มาดื่มล้างคอแต่เซนเซหน้าดุจัง
อึม…แกงกะหรี่ราดข้าวไม่ใช่เมนูโปรดของเราอ่ะคะ อาหารที่ 7-11 อร่อยกว่าขอบอก มื้อนี้550เยน