การเดินทางมาเยอรมันนีนั้นสะดวกมากโดยเฉพาะปัจจุบันมีสายการบินโลว์คอส และการโปรโมชั่นมากมายจากสายการบินอาหรับ คราวนี้เราบินด้วยสายการบิน เอทิแฮท ซื้อตั๋วตั้งแต่ยังไม่ขอวีซ่าด้วยซ้ำ ออกจะมั่นใจกว่าวีซ่าต้องผ่านแน่ๆ ทั้งๆทั้รู้ว่าบัตรโปรโมชั่นมีเงื่อนไขเปลี่ยนแปลงอะไรยุ่งยากและต้องจ่ายเพิ่มแพงมาก การขอวีซ่าไม่จำเป็นต้องซื้อตั๋วแค่ใบจองเที่ยวบินก็เพียงพอแล้ว
เรายื่นเรื่องขอวีซ่าเชงเกนประเภท “เยี่ยมเยียน” ที่สถานกงศุลเยอรมันนีประจำจังหวัดเชียงใหม่ เอกสารที่ต้องจัดเตรียมเกินดีกว่าขาดทุกอย่างตามเว็ปไซด์สถานทูตเยอรมันนีกำหนด กรอกแบบฟอร์มออนไลน์และปริ้นสำเนาออกมาเพื่อสะดวกยิงบาร์โค้ดตอนยื่นเอกสารและเป็นการประหยัดค่าธรรมเนียมพันบาท ปัจจุบันที่สถานกงศุลฯมีสัมภาษณ์ด้วย เจ้าหน้าที่ทางเชียงใหม่เป็นมิตรและบรรยายากาศผ่อนคลายกว่าที่กรุงเทพ 55.. ฝากนิดหนึ่งเกี่ยวกับรูปถ่ายประกอบ ต้องเป๊ะตามคุณลักษณะและห้ามแต่งภาพ แม้รูปจะเป็นฝ้าหน้าจะมีสิวก็ห้ามแตะ เพราะเครื่องสแกนมันจะไม่ยอมอ่านและต้องเสียเงินเสียเวลาอย่างข้าพเจ้าที่ดันไปลบเม็ดสิวเข้า
เพิ่งรู้ว่าใบเชิญจากเยอรมันนีและประกันการเดินทางสัมพันธ์กับระยะเวลาการพำนักที่สถานทูตอนุมัติวีซ่าโดยตรง การยื่นเอกสารที่บ่งชี้พันธะที่ประเทศไทยก็ทำให้การอนุมัติผ่านมีน้ำหนักเช่นกัน
การบินภายในประเทศด้วยสายการรบินที่เป็นพันธมิตรกับสายการบินอินเตอร์ช่วยประหยัดเวลา ลดความยุ่งยากเรื่องสำภาระและสะดวกสบายในการต่อเครื่องเอามากๆแนะนำค่ะ
อาหารถูกปาก มีหนังถูกใจให้ดู การเดินทางราบเรียบไม่ระทึกกับสภาพอากาศ เครื่องลงที่สนามบินมิวนิกเอาตอนเช้าที่อาคารใหม่ เดินตามก้นแขกอาหรับที่มากันยกครัวเป็นกลุ่มๆ เวลาต่อแถว ตม. เราพยายามแยกตัวออกมาจะได้ไม่รอนาน จริงๆด้านข้างตู้ตม. มีเครื่องตรวจพลาสปอร์ตอัตโนมัติอยากลองใช้ แต่กลัวว่าหากขัดข้องต้องมาต่อคิวยาว ไว้ลองคราวหน้าจะลองดูและมาเล่าให้ฟังค่ะ สิ่งสำคัญที่เราควรติดตัวเป็นแผ่นกระดาษไว้ ตม.มักถามหาคือตั๋วเดินทางแสดงขากลับ เพราะวีซ่าระบุการพำนักค่อนข้างชัดเจน เจ้าหน้าที่จะย้ำในจุดนี้มาก เพราะมีผลกระทบในการขอวีซ่าครั้งถัดไป เสร็จจากตม. ขึ้นขบวนรถไฟใต้ดินเพื่อไปรับกระเป๋าเดินทาง ออกจากตู้รถไฟเป็นทางเดินเพดานใต้ๆ ผนังสีขาวๆสะอาดๆทำให้นึกถึงบางฉากในหนังเอเลี่ยนที่เหล่านักวิทยาศาสตร์เดินไปเดินมา มีกล้องวงจรปิดทุกขณะ กระเป่าเดินทางรับได้ตามสายพานที่ระบุเที่ยวบินชัดเจนหรือหมายตาผู้โดยสารที่เราเห็นบนเครื่องเอาไว้รับรองไม่หลงค่ะ รับกระเป๋าเสร็จแล้วเดินผ่านเจ้าหน้าที่”อย่ายิ้มเด็ดขาด” ไม่งั้นคุณจะโดนเรียก(สุ่ม)ตรวจ เข้าใจว่าเจ้าหน้าที่ที่นี่เป็นเสือยิ้มยาก การยิ้มเป็นเรื่องแปลก
เข้าเมืองด้วยรถไฟ ตั๋วซื้อได้จากตู้อัตตโนมัติ ขั้นตอนมีภาษาอังกฤษชัดเจน ไฮไลท์อยู่ที่ซื้อแพกเก็จสำหรับ ห้าคน มีใครเก้ๆกังๆแถวนั้นก็เรียกมาแชร์เลยคะ ประหยัดโขเลย อ้อตอนขึ้นพยายามนั่งใกล้ๆกันด้วยนะคะ เผื่อมีเจ้าหน้าที่มาตรวจ ชี้โบ้ชี้เบ้ได้ทันไม่ยุ่งยากอธิบาย