Month: April 2016

ศาลเจ้าแห่งที่สองที่ขึ้นทะเบียนและคุ้มครองจากองค์กรยูเนสโก ของเมืองเกียวโตอีกแห่งเป็นที่นิยมและต้องแวะมาให้ได้นั่นคือ วัดทองหรือศาลเจ้าคินคะคุจิ  (ถ้าใครดูการ์ตูน อิกคิวซังจะคุ้นเคยกับภาพวัดนี้ดี) วัดอยู่นอกเมืองเกียวโตเราต้องนั่งรถเมล์ประมาณครึ่งชั่วโมงคะ จากสถานีใหญ่หรือที่ป้ายจอดรถเมล์คะ มาเที่ยวเกียวโตขอแนะนำซื้อตั๋ววันนะคะไปใหนมาใหนง่ายและคุ้มจริง(ศึกษาเส้นทางและข้อมูลอื่นๆจากแผนที่และคู่มือท่องเที่ยวค่ะ) พี่มะลิชาวญี่ปุ่นเพื่อนคนสนิทที่เคยทำงานเป็นบรรณาธิการหนังสือพิมพ์ท่องเที่ยวที่เชียงใหม่พูดไทยชัดแจ่ว เธออาสาเป็นเพื่อนนำเที่ยวในทริปนี้ให้คะ ไปใหนมาใหนจึงค่อนข้างคล่องตัวและสบายใจหายห่วง เพราะเธอวางแผนและแนะนำสถานที่ให้เสร็จสรรพ การมาเที่ยวญี่ปุ่นครั้งแรกและคนเดียวจึงสนุกสนานมากๆ (ใครต้องการเพื่อนนำเที่ยวแบบเป็นกันเองติดต่อเรามาได้เลยคะ อิอิ)

จากโกโจเราขึ้นรถสองทอดมาลงที้ป้ายศาลเจ้าคะ สาย59ที่เราขึ้นมาผู้โดยสารค่อนข้างแน่นและมีนักท่องเที่ยวฝรั่งด้วย รู้เลยลงจุดหมายเดียวกันแน่ เดินข้ามถนนมาก็เจอร้านกระดาษซับหน้ามันเจ้าดัง ถัดมาอีกร้านเป็นร้านไอครีมชาเขียวเจ้าอร่อย หมายตาเอาไว้ตอนขาออกคะ ข้ามม้าลายก็เจอยามกำลังจัดคิวซื้อบัตร(400 เยน)เข้าศาลเจ้าคะ เราชอบการจัดระเบียบของศาลเจ้าตรงที่เขาจะทำทางเดินกรวดกว้างประมาณสองเมตร มีเชือกหรือรั้วไม้ไผ่เตี้ยๆกันขอบให้คนเดินไปในทิศทางเดียวกัน ซ้ายขวาของทางเดินเป็นสวนสนและต้นเมเปิ้นสวย เขียวขจีด้วยมอสสนานาพันธุ์ ร่มรื่นแบบนี้แทบทุกศาลเจ้าที่ไปมา พระเอกของศาลเจ้าแห่งนี้คือศาลาทองอันเหลืองอร่ามกลางสระน้ำนิ่ง เงียบสงบแบบเซน ฉากหลังเป็นป่าเขาเขียวขจี พี่ยามจะพยายามจัดสรรให้คนเข้าออกและจัดมุมถ่ายรูปให้กับนักท่องเที่ยวอย่างไหลลื่น คนเยอะก็จริงแต่ไม่เบียดเสียดหรือแย่งที่กันน้อยมากคะ ดังนั้นทุกคนจะได้ภาพมุมศาสาทองนี้สำเนาเหมือนกันหมดคะเช่นกันค่ะ นกบนหลังคาเป็นนกฟินิกซ์ประจำวงตระกูลท่านไซออนจิ คิซึเนะอตีตเจ้าของบ้านก่อนจะกลายมาเป็นวัดหรือศาลเจ้าในปัจจุบันคะ ภายในศาลามีพระพุทธรูปหลายองค์หลายปรางสวยงามมาก มองด้วยตาเปล่าไม่ชัด แต่เดินออกมาสักหน่อยก็จะเห็นบอร์ดภาพและเจ้าหน้าที่อธิบายให้ทราบประวัติความเป็นมาคะ แต่จะกลับไปถ่ายรูปไม่ได้แล้ว ให้เดินหน้าอย่างเดียวต่อไปส่วนอื่นสวยสวยร่มรื่น มีศาลา น้ำตกและโยนเหรียญเสี่ยงทายสนุกๆ และจบที่การศาลเจ้าสำหรับใหว้สักการะและบูชา ขอพรตามความเชื่อส่วนบุคคลคะ

บ้านเราชอบกินก๋วยเตี่ยวเป็นอาหารกลางวัน  ชาวญี่ปุ่นก็เช่นกันคะ ร้านราเมนหากินได้ง่ายราคาประหยัด เราเจอร้านนี้ทางขึ้นไปศาลเจ้าคิโยะมิสุ-เดระ ร้านเล็กๆแคบๆเข้ามาข้างในครึ่งหนึ่งของร้านเป็นครัวที่อุปกรณืครบครันและสะอาดสะอ้าน หนุ่มหล่อชายเดี่ยวอยู่หลังเค้าเตอร์ เส้นราเมนทำเองสดๆ ว้าวแค่นี้ก็น้ำลายสอแล้ว เมนูมีรูปภาพชัดเจนและมีบรรยายภาษาอังกฤษ ก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าเจ้าของเขาพูดภาษาอังกฤษได้มั้ยเพราะ พี่มะลิจัดการสั่งให้เราเสร็จสรรพตามต้องการแล้ว

รสชาติสุโค่ยมากคะ เส้นเหนียวนุ่ม น้ำซุบหวานเค็มกลมกล่อม ชามก้นลึกอิ่มแปล้เลย ต้องขออภัยลืมจดชื่อร้านไว้ จากประสบการณ์ร้านอาหารญี่ปุ่นเล็กทำด้วยใจ อร่อยล้ำมหาศาลคะ

ศาลเจ้าคิโยะมิสุหรือวัดน้ำใส มรดกโลกองค์กร   ยูเนสโก เป็นศาลเจ้าชื่อดังใกล้เมืองและเป็นที่นิยมจากนักท่องเที่ยวทุกฤดูกาล ตั้งอยู่บนยอดเขาต้องเดินขึ้นเขาค่อนข้างไกลผ่านร้านค้าขนมเจ้าอร่อยสูตรเด็ดเต็มสองข้างทาง ผ่านร้านให้เช่าชุดและบริการแต่งตัวแบบพื้นเมือง ผ่านบริการรถลากจูงแบบโบราณ ผ่านร้านหัตถกรรม ผ่านร้านกาแฟ และสารพัดร้านลืมเหนื่อยเลยละคะ

 ถึงยอดเขาลูกแรกเป็นซุ้มประตูทางเข้าและซื้อบัตรเข้าศาลเจ้า ใครที่มาที่นี่พกพาความเชื่อด้านโชคลาภทั้งความรัก ความประสบผลสำเร็จในการศึกษาและความผาสุขในชีวิตคะ เห็นจากน้ำพุที่คนรอเข้าคิวยาวและใบเสี่ยงทายคล้ายๆการเสี่ยงเซียมซี ถ้าโชคดีเอากลับบ้าน ได้ใบที่ไม่ชอบใจก็ผูกไว้ที่วัด และของบูชาหลากหายชนิดให้ซื้อติดตัวกลับบ้านได้ด้วย ถัดไปยังภูเขาอีกลูกระหว่างทางเป็นสวนเมเปิ้ลที่ใบจะเปลี่ยนในฤดูใบไม้ร่วง ขณะนี้เดือนมิถุนายนใต้ต้นมีดอกไฮเดรนเยียสีม่วงฟ้า ชมพู ออกมาสวยเช่นกันคะ ศาลากลางของศาลเจ้ามีระเบียงกว้างให้นักท่องเที่ยวถ่ายรูป และเห็นทิวทัศน์ของเมืองเกียวโต ระบียงนี้ประวัติน่ากลัวนะคะในสมัยโบราณที่มีความเชื่อเรื่องกระโดดจากระเบียงแสดงถึงความกล้าและศักดิ์ศรี ระเบียงนี้ใช้เสาไม้ใหญ่โตและแข็งแรงมากหลายร้อยต้น หลังคามุงด้วยหญ้าแบบเก่า มีทางเดินใต้แมกไม้เขียวขจีและหญ้ามอส อากาศกำลังดีคะ ถึงแม้คนจะเยอะก็ตามที อ้อที่ศาลเจ้านี่ต้องละเลียดดูให้ทุกมุมนะคะ เขาออกแบบให้คนเดินไหลไปทางออกเดียวกัน ไม่มีการเดินวนย้อนมาจุดเดิมอย่างวัดไทยคะ

ส่วนตัวแล้วเป็นคนที่ชอบศึกษาและเรียนรู้เกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของท้องถิ่นนั้นๆ ไม่ว่าจะไปบ้านเมืองใหนก็ตาม จึงต้องแวะพิพิธภัณฑ์ทุกครั้ง หลังจากเช็คอินเข้าห้องพักแล้วเรามีเวลาประมาณสามชั่วโมงรอเพื่อนชาวญี่ปุ่นที่จะมาพักด้วยกัน ดูแผนที่แล้วออกเดินไม่ไกลและใช้เวลาไม่มากจากโกโจเแอนเน็ตเกสเฮ้าส์ พิพิธภัณฑ์เกียวโตเพิ่งจะขยับขยายและสร้างอาคารสมัยแบบใหม่เพิ่มอีกอาคาร ผสมความเก่าและใหม่ได้อย่างกลมกลืน มีสวนสวยเขียวขจีเป็นทางเชื่อม ต้นใม้และสวนเก่าแก่พอๆกับอาคารทรงยุโรปที่สร้างเมื่อปี ค.ศ1895 มีน้ำพุและอนุสาวรีย์ The Thinker ของศิลปินชาวฝรั่งเศสตั้งเป็นสง่าด้านหน้า เราแวะมาที่นี่เดือนมิถุนายน2558 กำลังมีการปรับปรุงอาคารเก่าคะ คงเปิดบริการเร็วๆนี้

ข้ามสวนมานิดเป็นอาคารสมัยใหม่สวย เปิดเมื่อปี 2557 ที่ผ่านมาข้างในบางห้องไม่อนุญาติให้ถ่ายรูป ไม่อนุญาติให้สเก็ตภาพหรือบันทึกโดยปากกา (เพื่อนไขข้อข้องใจภายหลังว่าหมึกจะเลอะพื้นห้องและกลิ่นจะรบกวน) ต้องใช้ดินสอเท่านั้นซึ่งภัณฑารักษ์เตรียมให้พร้อมแล้ว น่ารักมากๆ ห้องแต่ละห้องเชื่อมโยงแต่ละชั้นได้ไหลรื่นอารมณ์ต่อเนื่องมากทั้งด้านการออกแบบทางสถาปัตย์ภายในและเรื่องราวงานที่จัดแสดงคะ

ภายในจัดแสดงรูปปั้นขนาดใหญ่เหล่าทวยเทพและพระพุธเจ้า เครื่องแต่งกายเช่นกิโมโน ยูกะตะที่ทำเอาเราตะลึงตะลานในความงามและประวัติความเป็นมาแต่ละชิ้น ห้องเซรามิกเครื่องปั้น ห้องประวัติศาตร์ ห้องอักษรและอื่นๆ สามชั่วโมงนี้แป๊ปเดียวจริงๆ ค่าเข้าชมไม่แพงนะคะ 520 เยนเอง มีคำอธิบายเป็นภาษาอังกฤษและมีออร์ดิโอให้เช่าฟังคะ

หลังจากเราเตร็ดเตร่แถวรอบนอกเมืองเกียวโตหลายวันแล้ว เช้านี้ก็ได้เวลาพาตัวเองเข้าใจกลางเมืองเสียที เราจองห้องพักแบบเรียวกังในย่านโกโจ นั่งรถเมล์ไม่กี่แยกไฟแดงแล้วเดินข้ามแม่น้ำคะโมะ ตอนข้ามสะพานทำให้เรารู้สึกว่าลักษณะภูมิประเทศการตั้งเมืองคล้ายกับเมืองเชียงใหม่มาก มีแม่น้ำและภูเขา ความต่างก็ตรงที่เกียวโตมีทุกสิ่งทุกอย่างที่เชียงใหม่ฝันจะมีในอีกสามสิบหรือห้าสิบปีข้างหน้า

เราชื่นชอบคำกล่าวเดิมๆเรื่องความสุนทรีย์ริมตลิ่ง สามารถซึมซาบได้จากแม่น้ำคะโมะสายนี้ไม่ว่าจะเดินฤดูใหนหรือช่วงใหนของวัน แค่เดินข้ามสะพานเรารู้เราสัมผัสได้น้ำที่ใสไหลเรื่อยๆ ทางสัญจรริมตลิ่ง ต้นไม้เขียวขจี  ว่ากันว่าเส้นทางริมตลิ่งนี้ยาวทอดไปเกือยสามสิบกิโลเมตร ทำให้รู้สึกอยากให้เชียงใหม่มีแบบนี้บ้าง  ข้ามสะพานมาไม่ไกลเพื่อรับกุญแจจากร้านอาหาร Gojo ที่เราจองห้องพักแบบเรียวกังไว้ รับกุญแจ แล้วเข้าซอยอีกนิดหน่อยไปยังเกสเฮ้าส์ เงียบสงบ สะอาด รู้สึกได้ว่าทั้งนักท่องเที่ยวและคนท้องถิ่นอยู่กันอย่างกลมกลืนเป็นชุมชนที่ดี เกียวโตได้ขึ้นชื่อว่าเป็นมิตรและปลอดภัยสำหรับผู้หญิงเดินทางคนเดียว ได้ยินแบบนี้แล้วใจชื้น