Category: Kyoto

จะพักที่ใหนดีคะ เมื่อเสาะหาที่พักทางอินเตอร์เน็ตหรือหนังสือนำเที่ยว ที่เกียวโตจะมีรายชื่อที่พักเยอะมากจนตาลาย เราเลือกจากหัวข้อ เรียวกังคะ ความเป็นอยู่ใกล้เคียงบ้านที่คนญี่ปุ่นอยู่มากที่สุด ในวงจำกัดงบประมาณ Ikoi-no-ei ห่างจากสถานีรถไฟเพียงสิบนาทีเดินเท้า พอลงจากรถแอร์พอร์บัส เราเดินลอดอุโมงค์มาฝั่งสถานีแล้วเดินทะลุมาด้านหน้าสถานี เดินถนนเลนครึ่ง ราดยางยางดี เงียบสงบมากทำให้เสียงลากกระเป๋าของเราดังกังวาลมาก จนเกิดอาการเกรงใจ เลยต้องลำบากจนต้องหิ้วให้ปวดแขนกันเลยเชียว

บ้านเกียวโตหน้าบ้านแคบเช่นเดียวกับแถวฮานอย ทุกหลังแบ่งให้มีหน้าบ้านติดถนน(มีประวัติความเป็นมายาวคะขอละไว้) ถนน อ้อเรียก”ซอย”ละกัน เสาไฟฟ้า สายไฟยังระโยงระยางเช่นเมืองไทย พื้นราดยางสวยงามมีกระถางต้นไม้ประดับประดากระจุ่มกระจิ่ม ทีพักเราอยู่ร่วมกับคนท้องถิ่น

พนักงานที่เกสเฮ้าที่พักหน้าตาไทยมาก แต่งชุดกิโมโนสีชมพู น่ารักพูดภาษาอังกฤษคล่องมาก เธออธิบายกฏเกณฑ์ต่างๆให้เราทราบพร้อมเซนต์ชื่อ จ่ายเงินและรับกุญแจ เธอแปลกใจว่าเราเป็นคนไทย มาเที่ยวคนเดียว เราจะพักที่นี่ สีคืนห้าวันคะ

ภายในห้องเรียบง่ายมากปูเสื่อตานามินุ่มๆ มีทีนอนกองไว้เรียบร้อย มีชุดคลุมลำลอง และผ้าเช็ดตัวมีกาน้ำร้อนและชาเขียว ห้องน้ำใช้ร่วมกับแขกที่เข้าพัก ด้านล่างเป็นห้องครัวเล็กๆ มีทุกอย่างครบครันคะที่เหมาะสมกับความจำเป็นและประโยชน์ใช้สอย มีร่มให้ยืมด้วยกันฝนกันแดด ราคา 5500 เยนต่อคืนคะ

จะไปใหนดี ก่อนอื่นต้องมาทำความรู้จักกับระบบขนส่งของเมืองเกียวโตกันคะ แม้ได้ขึ้นทะเบียนมรกโลกแต่โตเกียวก็มีเทคโนโลยีเรื่องการคมนาคมที่อัศจรรย์มากๆ แม้ไม่มีสนามบินการเดินทางมาเกียวโตก็สะดวกมากด้วยรถไฟ หรือ JR ที่เราจะใช้สถานีเป็นนจุดศูนย์กลางและเป็นแลนด์มาร์กของเราคะ และรถไฟใต้ดิน รถบัสที่วิ่งระหว่างตำบลรอบนอก ภายในตัวเมืองก็สะดวกด้วยรถบัสที่วิ่งเป็นสายๆ

การซื้อตั๋ววันหรือ Day Ticket คุ้มสุดๆคะ ขึ้นรถบัสตัดปัญหาว่าจะหลงไปเลยคะ ทุกป้ายรถเมล์เป็นระบบคอมพิวเตอร์ ตรงต่อเวลาและมีภาษาอังกฤษชัดเจน หมายเลขรถแต่ละสายชัดเจน จะลงก็มีประกาศที่จอและเสียงสองภาษา ขึึ้นแล้วจ่ายทีหลังที่กล่องข้างคนขับพร้อมมีเครื่องแลกทอนเหรียญด้วยคะ จะซื้อก่อนล่วงหน้ามีแบบเชื่อมกับรถไฟใต้ดินอีกต่างหาก บรรยายสรรพคุณไม่หมดจริงๆคะ ตั๋วระบบขนส่งที่ว่ามาซื้อได้เองจากตู้อัตโนมัติ กับพนักงานหรือซื้อจากร้านค้าภายในสถานีคะ ถ้าต้องการอิสระด้วยฝีเท้าเราเองก็เช่าจักยานปั่นเลยคะ มีให้เช่าเยอะแยะทั้งจากเกสเฮ้าท์ที่เราพักหรือร้านให้เช่าราคาแพงกว่าตั๋ว Day Ticket เสียอีก จักรยานส่วนมากหน้าตาออกรุ่นแม่บ้านเอามากๆแต่…(มีแต่ดังๆ) คุณภาพปั่นลื่นปุ๊ดๆเชียวคะ       หรือจะเดินสัมผัสเสน่ห์เกียวโตอย่างใกล้ชิด ได้ความรู้สึกที่อัศจรรย์เช่นกัน เดินคนเดียวสนุกว่ามีเพื่อนคนญี่ปุ่นเดินด้วยนะคะ ขอบอก เพื่อนชาวญี่ปุ่นตัวเล็กขาสั้นก็จริงแต่พวกเธอเดินยังกะไล่ควาย ตอนแรกนึกว่ารีบขึ้นรถที่ออกตรงเวลาเป๊ะๆและไม่รอเหมือนรถบ้านเราหรืออะไรที่บ้านเราเรียกว่าต้องรีบๆ เปล่าคะการเดินลิ่วๆตัวปลิวคือกิจวัตรและพฤติกรรมประจำชาติของคนญี่ปุ่น จากประสบการณ์ที่เพื่อนเดินทิ้งห่างเราเป็นสิบเมตร ถ้าข้ามถนนบางทีเหลียวหาไม่เจอ มองหา อ้าว!! อยู่ฝั่งโน้นแล้ว ดีที่ไม่ใช่แฟน หากมาเดินแล้วทิ้งห่างเราแบบนี้โกรธกันตายเลย ฮาๆๆ

เดี๋ยวก่อน ที่เราจะไปใหนดี ลองมารู้ทริคเล็กๆน้อยๆกันดีใหมคะ ญี่ปุ่นก็เหมือนเมืองใหญ่ของประเทศพัฒนาเศษฐกิจมั่งคั่งทั่วๆไป ดังนั้นค่าแรงจึงค่อนข้างแพง ญี่ปุ่นจึงคิดค้นและพัฒนาเครื่องมืออำนวยความสะดวกแก่ผู้บริโภคและลดแรงงานเพื่อไปทำอย่างอื่นที่สร้างสรรค์ให้เหมาะสมกับคุณวุฒิค่ะ เช่นจะเห็นตู้อัตโนมัติเยอะเกลื่อนเมืองไม่ว่าจะเป็นเครื่องดื่ม ตู้จำหน่ายบัตรโดยสารต่างๆ โถสุขภัณฑ์ในห้องน้ำที่อำนวยความสะดวกและรู้สึกสบาย อ่างล้างมือแบบประหยัดน้ำ ถังขยะเปิดปิดด้วยระบบเซนเซอร์ บ้านเราใช้เท้าเหยียบ และมีอีกหลายสิ่งหลายอย่าง

แต่กระนั้นชาวญี่ปุ่นก็ยังเหมือนคนไทยเป๊ะๆคือ เชื่อเรื่องดวง เรื่องขอพรจากพระจันทร์ และศาลเจ้าชื่อดังหลายแห่งมีน้ำตกให้ขอพร ล้างมือฯลฯ แต่ละที่คิวยาวทั้งนั้น มีเสี่ยงทายถ้าดีก็เอากลับ ถ้าไม่ดีมีการแก้เคล็ดหรือไม่ก็ปักไว้ที่ศาลเจ้าเลย แถมมีซุ้มขายของที่ระลึกประเภทนี้แทบทุกที่เลยคะ ไม่ว่าจะยังงัย “เข้าเมืองตาหลิ่ว ต้องหลิวตาตาม มีมารยาทถูกที่ ถูกกาลเทศะ”เป็นนักท่องเที่ยวที่ดีกันคะ

เงินที่ใช้จ่ายในญี่ปุ่นเป็นเงินเยน มีแบบธนาบัตรและเหรียญค่ะ ร้านค้าสะดวกซื้อทั้ง ลอส์สัน และ7-11 มีอาหาร เครื่องดื่ม รสชาติอร่อยและของใช้อื่นๆราคาประหยัด (บ้านเขาไม่มีฟูดคอร์ทอย่างเมืองไทยนะคะ ) แต่ว่าราคาที่แปะไว้ที่ตู้หรือชั้นวาง ราคาต่างกับตอนจ่ายสตังค์นะคะ เขาจะบวกภาษีตอนซื้อคะ จะจ่ายค่อยเตรียมเงินตามเครื่องบอกคะ  บางสาขามีบาร์ให้นั่งทานด้วยนะ พนักงานขายรุ่นป้าๆเป็นส่วนมากบริการดี เป็นมิตรกว่าด้วย ถ้าต้องการส่งโปสต์การ์ดมีแสตมป์ขายแล้วนำหย่อนลงตู้เลย นอกจากนั้นตามตอกซอกซอยที่เกียวโตสะอาดน่าเดินและปลอดภัยมาก ถนนทุกสายรัฐบาลออกแบบให้ความเสมอภาคกับประชากรทุกๆคน  ส่วนแแผนทีสามารถขอหยิบฟรีที่เค้าท์เตอร์การท่องเที่ยวคะ อย่าพยายามหาซื้อจากร้านค้าเพราะที่พิมพ์เป็นภาษาอังกฤษหายากมากคะหรือไม่มีขายเลยคะ  สถานที่ท่องเที่ยวบางที่คิดค่าเข้าชมแพงเพราะต้องใช้ทุนปรับปรุงดูแล บางที่ก็ถูกถึงแม้จะเป็นที่นิยม บางที่คิดแพงจนงงก็มีคะ

เที่ยวให้สนุกนะคะ